شمیم کوثر

ای که از جاده خورشید می آیی،مولا.          توپناه همه آینه هایی مولا

دل به امید وصال تو غزل می خواند          قامت تو به بلندای قیامت ماند

باز سرشار شد از عطر تو محراب نماز          امشب از کوچه دل بوی تو میآید باز

ای که در آینه عشق همه جاداری             تو شکوه علی شکوه ی زهرا داری

عالم خفته زتکبیر تو بیدار شود                صبح در قبله ی چشم تو پدیدار شود

کاش ما نیز در آن عرصه پری افشانیم       در ضیافت کده ی تیغ سری افشانیم